Marija Stjuart (1542-1587)

Ona kao da nije znala ili nije htela da nauči ništa iz iskustva svoje rivalke na engleskom prestolu, Krvave Meri. Na vlast u Škotskoj je došla dve godine posle neslavnog odlaska Marije Tjudor u zaborav i nastavila da vodi raskalašan život i politiku, koji su unesrećili i nju i škotski narod.

Bila je predodređena da život provede u nekoj od evropskih kraljevskih porodica, kao buduća kraljica ili carica. Vaspitana je na francuskom dvoru u katoličkoj veri. Sa šesnaest godina udala se za francuskog dafina, kasnijeg kralja Franju II. Posle njegove smrti 1560. godine vratila se u Škotsku da preuzme vladavinu od svoje majke. Tada je imala samo osamnaest godina i vrlo brzo je zauzela protivreformatorski stav što Škotska nije prihvatila sa oduševljenjem.

Njen raskalašni život samo je još više doprineo da postane omražena u narodu. A onda je sama, svojim postupcima, doprinela da se plemstvo i narod pobune protiv nje.

1565. godine udala se i dodelila titulu kralja lordu Henriju Stjuartu Darnliju, koji je ubio njenog sekretara i ljubimca, italijanskog pustolova Davida Ricija. S Darnijem je dobila sina, koji će kasnije postati škotski kralj Jakov VI. Uskoro se povezala sa protestantom Botvelom, koji je 1567. godine naredio ubistvo Darnija, a već iduće godine postao muž Marije Stjuart.

Zbog revolta naroda, pošto je dokazana njena sukrivica u ubistvu bivšeg muža, bila je primorana da pobegne iz zemlje i zatraži utočište kod engleske kraljice Elizabete I, koja je naredila njeno hapšenje.

U tamnici je nastavila i dalje da širi intrige pa je posle osamnaest godina tamnovanja izvedena pred sud, optužena zbog učestvovanja u zaveri protiv Elizabete i smaknuta.