SEĆANJA: Dan kad je Partizanu izmakao trofej KEŠ

Svaki navijač Partizana pamti 11. maj 1966. godine kao dan za najveći ponos i najveći žal.

Tog prolećnog dana, generacija "Partizanovih beba" igrala je finale Kupa evropskih šampiona (KEŠ) sa madridskim Realom. Uprkos vođstvu, crno-beli nisu uspeli da dokrajče tada petostrukog prvaka Starog kontinenta. Štaviše, "kraljevići" su preokrenuli rezultat i otišli u prestonici Španije sa šestim peharom.

Pre nego što se posvetimo samom finalu, podsetićemo vas na put ekipe iz Humske do završnice.

Tim koji je tri godine za redom osvajao prvenstvo Jugoslavije, počeo je takmičenje u evropskoj eliti sudarom sa francuskim Nantom. Prvi meč na "Stadionu JNA" pripao je domaćinu golovima Milana Galića i Mustafe Hasanagića. U uzvratnoj utakmici, Partizan je odigrao 2:2 i prošao dalje.

U osmini finala, šampion Jugoslavije susreo se sa nemačkim Verderom. Opet je Partizan bio domaćin u prvoj utakmici i opet je pobedio bez primljenog gola. Pogotke za ekipu Abdulaha Gegića zabeležili su Fahrudin Jusufi, Josip Pirmajer i Mustafa Hasanagić, sva tri u završnih 20 minuta duela. Nemci su ostvarili Pirovu pobedu u Bremenu (1:0) i crno-beli su zakazali novi dvomeč na putu kroz Evropu.

Prva četvrtfinalna utakmica nije igrana u Beogradu i Partizan je prošao poražavajuće. Praška Sparta ubedljivo pobedila sa 4:1 i činilo se da je to bio kraj pohoda jugoslovenskog tima. Ipak, čudo se dogodilo. Kao dve decenije kasnije, kad su crno-beli nadoknadili prednost Kvins park rendžersa, tako su uspeli da zgrome najbolji tim Češke. Bez primljenog gola po treći put na "JNA", mrežu golmana Kramerijus zatresli su Vladica Kovačević i Mustafa Hasanagić po dva puta i jednom Velibor Vasović.

A, onda - spektakl! Šampion Jugoslavije, koga su u Evropi cenili zbog lepršave igre, dobio je najvećeg mogućeg protivnika, slavni Mančester junajted.

U redovima "đavola" igrala su svetski poznata imena poput Stajlsa, Loua i Čarltona, dok je naveća zvezda među njima, Džordž Best, bio nazivan "petim Bitlsom" zbog popularnosti i slave koje su ga pratile.

Partizan nije poklekao pred velikim rivalom. Spektakl na "JNA" posmatralo je 50.000 gledalaca, a crno-beli su  i četvrti put trijumfovli kod kuće bez primljenog gola. Mustafa Hasanagić i Radoslav Bečejac doneli su veliku pobedu, najveću u dotadašnjoj istoriji kluba sa Topčiderskog brda.

Revanš na "Old trafordu" protekao je u potpunoj dominaciji domaćih, ali je postavka trenera Gegića izdržala nalete Engleza kojima je nedostajao povređeni Best. Gol Stajlsa nije bio dovoljan Mančesteru i Partizan je dobio priliku koju ranije nije imao nijedan klub iz tzv. Istočne Evrope. Finale KEŠ bilo je pred crno-belima.

Crno-bele "bebe" su dominirale u prvih petnaest minuta oba poluvremena, ali nisu umele da pretoče šanse u golove. Poluvreme je završeno bez pogodaka, a u nastavku je Partizan konačno uspeo da savlada Arakvistana. Velibor Vasović je u 55. minutu postigao gol i činilo se da je pehar na dohvat ruke. Šanse Galića, Pirjmajera, Hasanagića i Bajića nisu bile iskorišćene i usledila je kazna. Iskusni "kraljevići, sa dve prilike preokrenuli su rezultati i po šesti put odneli "generalisimu" Franku trofej na dar. Amansio i Serena su u 72. i u 75. minutu srušili nade Gegićevih pulena, ali i većeg dela publike koja je bila naklonjena Jugoslovenima.

Kraj meča značio je i kraj šampionskog Partizana. Većina igrača je iz Humske otišla u inostranstvo, iako su pokazali želju da ostanu u klubu. Navijači crno-belih, tada samo partizanovci, čekaće titulu prvaka države punih jedanaest godina, kada će Bjeković u Ljubljani doneti titulu u "ludoj" završnici. Ipak, to ostaje za neku drugu priči i neki drugi tekst.

Pogledajte video snimak finala od 11. maja 1966. godine.