SKUPOVI - Izložba Miše Filipovca

Čitanje promišljenog, a ništa manje emotivnog crtačkog opusa Miša Filipovca, nužno se odvija na dve ravni –značenjskoj i likovnoj.

Semantika slike je konfigurisana dosledno sprovedenim animalističkim ikonografskim repertoarom, postavljenim u kontekst čovekovog odnosa prema prirodi i njenom životu, personifikovanim u liku srne i srndaća.

Umetnik je putem poetičnog narativa poentirao čovekovu ambivalenciju, polazeći od egzistencijalnog utemeljenja jedinke, koja nikome ne smeta, nikog ne ugrožava, a predstavlja pojam lepote i ljupkosti, ponosa i osetljivosti, inteligencije i plašljivog opreza, koji se može pretvoriti u poverenje, ako za to ima uslova, da bi ovu idiličnu metaforu u neposrednom susretu sa čovekom odmah pretočio u stanje haosa i smrtne opasnosti.

Subjekat svake likovne rečenice je potez, pravi eksponent crtačevog nerva, koji u stopu prati umetnikove mentalne vežbe.

Različitom gustinom poteza i bojom, umetnik znalački insinuira doba dana, ali i stanje spokoja, odnosno napetosti, praveći upečatljivu razliku između idilične, pastoralne scene i scene pomućenih strasti. Kompoziciju uvek smešta u prostore predela, čija unutrašnja kohezija znatno varira, od čvrstog, gotovo realnog oblikovanja, preko diskretnih naznaka, do kaleidoskopskih fraktala, čime zadobija metaforička svojstva.

Filipovčeva čudesna poetika se zasniva na lakoći i vidljivoj spontanosti izvođenja, na svojstvu poteza, koji nalikujući notnom sistemu, komponuje melodiku složenog, sonatnog sastava - govori Vesna Todorović.