SMEŠNE PRESUDE: Mučitelji Srba se opet izvukli!
Macić je, kao pripadnik takozvane Armije BiH, 13. juna 1992. godine u selu Blace u jednoj kući zatekao četiri stare Srpkinje, Anu Kuljanin (1908), Danicu Kuljanin (1910), Cviju Kilibardu (1912) i Jelku Kilibardu (1910). Sedele su na krevetu, a Macić je u njih ispalio više metaka iz poluautomatske puške. Njihova tela nikada nisu pronađena.
Optužnica protiv Macića, međutim, bila je mnogo šira. Tužilaštvo BiH ga je teretilo i da je od aprila do oktobra 1993. godine u prostorijama Osnovne škole "Musala" u Konjicu, u kojoj su bili zatvorenici srpske i hrvatske nacionalnosti, učestvovao u mučenjima, seksualnim zlostavljanjima i nečovečnim postupanjima.
Optužen je da je zatvorenika Petra Petrovića udarao drvenom letvom po nogama i leđima, da je na seksualni odnos prisiljavao četiri zarobljenika, da je tukao zarobljene Zdenka Ljalju, Igora Dragića i Gorana Nikšića, kao i Dragutina Pržulja, kome je psovao "ustašku majku" i udarao ga pendrekom po celom telu, pišu "Večernje Novosti".
U Konjicu danas 350 Srba
Kakve su razmere zločina i etničkog čišćenja počinjenih na području opštine Konjic, najrečitije govore podaci da od predratnih 7.000 Srba sada na području opštine živi oko 350, čak za 100 manje nego što je 1886. godine bilo Srba kad je izgrađena Crkva Sv. Vasilija Velikog u ovom gradu.
Rešetke za Ibru Macića samo su - izuzetak koji potvrđuje pravilo. Zločini nad srpskim stanovništvom u opštini Konjic u proteklom građanskom ratu potcenjeni su pred pravosuđem BiH, a u kojoj meri, najrečitije govori podatak da su ubice za ubistvo više od 170 srpskih civila, zajedno sa trojicom haških osuđenika, do sada dobili manje godina zatvora od broja ubijenih Srba.
Osim pojedinačnih zločina nad Srbima iz ove severnohercegovačke opštine, posebno surovi i masovni zločini počinjeni su krajem maja 1992. godine u Bradini, kad je za samo tri dana ubijeno 46 osoba. Za njihova ubistva niko nikada nije odgovarao, bez obzira na to što su imena ubica i nalogodavaca poznata pravosuđu. Svi preostali stanovnici Bradine, odvedeni su u logore u Čelebićima i sportsku salu Musala u Konjicu. Njihova imovina, kao i imovina skoro svih Srba iz brojnih sela oko Konjica uglavnom je opljačkana i uništena.
Skandalozna presuda "ustaškom krvniku" Indiri Vrbanjac Kamerić
U Sudu BiH je u petak izrečena još jedna presuda za zločine nad Srbima. Njom je Indira Vrbanjac Kamerić osuđena na tri godine zatvora, zbog ratnog zločina nad srpskim i bošnjačkim civilima na području Broda 1992. godine, pišu "Novosti".
Sud je Kamerićevu proglasio krivom, jer je od aprila do oktobra 1992, kao pripadnica 101. bosansko-brodske brigade Hrvatskog veća odbrane, na Stadionu "Polet" i u zgradi Stanice milicije, učestvovala u psihičkom i fizičkom mučenju i nečovečnom postupanju prema zatvorenim civilima. Zbog ove presude logoraši iz Broda i celog područja Posavine odmah su digli glas, ogorčeni "skandaloznom kaznom". U opštinskoj organizaciji za traženje nestalih i poginulih civila Broda kažu da je ova presuda, ponizila sav srpski narod.
"Neverovatno, kad sam čuo da je osuđena na tri godine, umalo nisam pao u nesvest. Šta je ta žena radila, za nju bi mala bila i doživotna robija. Na stotine zarobljenih srpskih žena vodila je na silovanje kod pripadnika paravojnih muslimansko-hrvatskih snaga. Koliki je ona zločinac bila, govori i podatak da je držala svezanog muža da gleda dok mu ženu siluje više vojnika. Pod njenom komandom su palili ženske genitalije srpskim ženama. Ljudi, ima li Boga", zavapio je posle presude Marko Grabovac, predsednik opštinske organizacije za traženje nestalih i poginulih civila Broda.
U šoku su i u udruženju logoraša "Odžak 92".
"Ona je imala komandnu i izvršnu odgovornost u deset logora u Brodu. Pravila je spiskove žena koje su odvođene na prvu borbenu liniju, gde su silovane i ubijane. Njene muke je osetilo više od 2.000 logoraša", kaže logoraš iz Odžaka, koji je prošao torture Indire Vrbanjac Kamerić, napominjući da ima više razloga da mu se ne spominje ime u medijima.