SMRT VREBA i sa tezgi: Još jedna osoba umrla u NAJTEŽIM MUKAMA

Samo od početka jula Vojnomedicinskoj akademiji javilo se 30 ljudi zbog trovanja pečurkama, od kojih su neke kupljene na pijaci, 10 osoba je hospitalizovano, a dvoje je usled teškog trovanja umrlo tokom vikenda. 

Zasad je poznato da je preminuo S. A. (31) iz okoline Negotina nakon što se sa dedom otrovao gljivama koje su ubrali u šumi, dok identitet druge osobe nije saopšten. Sa VMA poručuju da su se kod pokojnog Slađana i njegovog dede tegobe javile 12 sati nakon konzumiranja gljiva za koje su mislili da su jestive, a radilo se o zelenoj pupavci.

Stručnjaci apeluju na berače gljiva da budu maksimalno oprezni pri branju, a građanima da pri kupovini obrate pažnju da na deklaraciji bude, između ostalog, istaknuto ime pečurke i uzgajivača. U slučaju da se nakon konzumiranja gljiva jave tegobe, neophodno je odmah se javiti lekaru, jer su rezultati mnogo povoljniji ukoliko se u roku od 48 sati započne lečenje.

Ova trovanja su, po pravilu, veoma teška, opasna po život i najčešća od svih trovanja gljivama sa smrtnim ishodom. Samo jedna pojedena zelena pupavka (najotrovnija od svih gljiva) može dovesti do smrti. Nalazi se od jula do oktobra, pretežno u listopadnim šumama, naročito ispod hrastova.

Letalna doza amanitina za odraslu osobu iznosi 4-8 mg, tj. smrtonosna je i samo jedna pečurka.

Trovanje pupavkom najčešće protiče kroz dve faze. Nakon relativno dugog latentnog perioda bez simptoma, od 6-24 časa, nastupaju jake gastrointestinalne tegobe: muka, gađenje, povraćanje, grčevi u trbuhu, profuzni, koleriformni, ponekad krvavi prolivi, praćeni dehidracijom i kolapsom.

Ove tegobe traju 12 - 48 časova. U toj fazi počinje širenje otrova po orga­nizmu, koncentracija amanitina u krvi opada i on biva "zarobljen" u enterohepatičkoj cirkulaciji. Otuda je jetra duže izložena visokoj koncentraciji otrova.

Nakon prividnog i privremenog oporavka, koji traje nekoliko sati, nastupa ponovno pogoršanje sa znacima oštećenja jetre, od asimptomatskog povišenja transaminaza do izražene jetrine insuficijencije sa koagulopatijom i komom.

U ovoj fazi može nastati i poremećaj funkcije bubrega, bilo zbog direktnog delovanja amanitina na ćelije bubrega, bilo zbog razvoja hepatorenalnog sindroma. Klinički se ispoljavaju ikterus (žutica) sa bolnom hepatomegalijom (uvećanje jetre), hipoglikemija, znaci potrošne koagulopatije, albuminurija, dehidracija, oligurija, anurija, azotemija, a terminalno nastaje duboka hepatička koma (masivna nekroza jetre - "žuta atrofija jetre"), praćena akutnom bubrežnom insuficijencijom.

Mogu se pridružiti znaci akutnog zakazivanja srca, zbog degenerativnih promena na miokardu (srčani mišić). Katkada se ispoljavaju i poremećaji funkcija centralnog nervnog sistema, u vidu omamljenosti, vrtoglavice, konvulzija ili paralize disanja. Do smrti dolazi kod 10-50% obolelih, oko 5. dana bolesti. U slučaju preživljavanja, oporavak je spor i postepen.