NOSILAC PRIZNANJA "HEROJ ĆUTANJA": Žena koja je branila Srbiju i njen narod svim silama
Na današnji dan, 17. decembra, 1977. godine umrla je Spasenija Cana Babović, revolucionarka, učesnica Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politička radnica SFRJ i SR Srbije, junakinja socijalističkog rada i narodna heroina Jugoslavije.
NJEGOV KUM TITO DRHTAO OD NJEGA: Najmoćnijem čoveku Jugoslavije zabili nož u leđa, narod mu na sahrani klicao ime
JEZIVA SUDBINA KRALJEVSKE PORODICE: Slavili Svetog Klimenta, a zbog jedne tragične priče Petar je promenio KRSNO IME
KAKO JE NAŠ SREĆKO POSTAO PAPA: Bio je Srbin, vladao gvozdenom rukom, ubijao protestante, danas ga svojataju Hrvati (VIDEO)
Spasenija je dokaz da žene nisu ništa manje hrabrije od muškaraca niti slabije. Već sa svojih 18 godina pokazala je smelost i uključila u radnički i sindikalni pokret. Zbog učešća u radničkim štrajkovima 1930-ih je više puta hapšena, a 1937. je osuđena po antikomunističkom zakonu na dve godine zatvora.
Njena biografija je zaista bogata, jedna je od organizatorki ustanka u Srbiji 1941. Bila je zamenik političkog komesara II proleterske brigade, radila na organizovanju žena u Narodnooslobodilačkom pokretu, bila je članica Predsedništva AVNOJ-a, a jedna je i od najpoznatijih liderki AFŽ-a.
Obavljala je i veoma odgovorne političke dužnosti - bila je ministarka – predsednica Saveta za narodno zdravlje i socijalnu politiku u Vladi Narodne Republike Srbije (1951).
Nosilac brojnih odlikovanja i priznanja za revolucionarni, ratni i društveno-politički rad
Spasenija i Krsto Popivoda, su jedini nosioci, malo poznatog, partijskog priznanja „Heroj ćutanja“, koje su dobili od Komunističke partije Jugoslavije zbog toga što i bez obzira na okrutna mučenja nisu odavali informacije o ilegalnom partijskom radu.
Bila je dobitnik Povelje „Crveni barjak slobode“ Skupština opštine Krgujevac, „Zlatne plakete“ Skupštine opštine Lazarevac, Povelje „Protiv nasilja i rata i za mir u svetu“ Skupštine opštine Kraljevo.
Nosilac Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden narodnog oslobođenja, Orden Republike sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa srebrnim vencem i Orden za hrabrost.
Pored ovih, bila je i nosilac tri najviša jugoslovenska odlikovanja, kojima ju je odlikovao predsednik SFRJ Josip Broz Tito — Ordena narodnog heroja, kojim je odlikovana 5. jula 1952. za zasluge u toku Narodnooslobodilačke borbe; Ordena junaka socijalističkog rada, kojim je odlikovana 3. jula 1963. za zasluge u izgradnji socijalističke i samoupravne Jugoslavije i Ordena jugoslovenske zvezde sa lentom, kojim je odlikovana 25. marta 1977. godine povodom 70-og rođendana.
Smrt
Kao posledica višegodišnjeg napornog ilegalnog partijskog rada, stravičnog mučenja u policiji 1937. godine, kao i napora tokom Narodnooslobodilačkog rata, zdravlje Cane Babović je počelo da popušta — 1969. je imala infarkt, a 1975. godine je obolela od raka bubrega. Sa ovom opakom bolešću borila se sve do pred kraj 1977. godine. Umrla je 17. decembra 1977. godine na Vojnomedicinskoj akademiji (VMA) u Beogradu.
Kovčeg, sa njenim posmrtnim ostacima, bio je izložen u Velikoj sali zgrade Predsedništva SR Srbije, gde su joj počast odavale brojne delegacije, kao i građani. Dan njene sahrane, 20. decembar bio je proglašen za Dan žalosti na teritoriji Socijalističke Republike Srbije.
Uz najviše državne i vojne počasti, sahranjena je u centralnom delu Aleje zaslužnih građana na Novom groblju.