LEGENDARNI MOTO NIJE NAŠ "Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano" - simbol srpstva, ali nije Vukova misao!
Rečenicu koju ste čuli hiljadu puta što u školi što u životu usvojili ste kao osnovno načelo srpskog jezika i sa ponosom svaki put izgovaramo: Tako je Vuk rekao... Poznati citat "Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano" u srpskoj kulturi od pamtiveka je u upotrebi i nema đaka koji tu rečenicu nije naučio. Svi smo ponosni na taj citat, ali retko ko zna da to nije naš čika Vuk Stefanović Karadžić smislio.
Citat "Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano" u našim krajevima, obično se pripisuje Vuku Stefanoviću Karadžiću, međutim on je zapravo ortografski princip koji je izmislio Johan Kristof Adelung.
Danas je poseban dan za NARODNU BIBLIOTEKU SRBIJE: Znate li o čemu se radi?
BEOGRADSKI VOJNIK KOJI JE GREŠKOM POSTAO RIMSKI IMPERATOR: Slučaj ovog cara nezabeležen u istoriji carstva
RAT BEZ KOMANDE: Slavni srpski Vojvoda ispred sebe imao isuviše nepoznanica
Ko je bio Johan Kristof Adelung?
On je bio nemački gramatičar i filozof (8 avgust 1732 – 10 septembar 1806). Njegov spisateljski rad je bio poprilično obiman. Pored izvrsnih knjiga o gramatici, rečnicima i drugim knjigama o nemačkom jeziku, doprineo je značajno na polju ortografije, rafinisanja idioma i poboljšavanju standarda njegovog maternjeg jezika.
Adelung je bio i ugledni filolog svog vremena koji je radio na pravopisu. Savremena izučavanja lingvistike i istorije jezika ne mogu se zamisliti bez njegovih otkrića.
"Piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano" je trend nastao u 18. veku i njegov začetnik je upravo Johan Kristof Adelung. On je snažno verovao da bi pravopis jezika trebalo da se podudara sa govornim jezikom.
Vuk Stefanović Karadžić i reforma srpskog jezika
Kao što je poznato većini, srpski je jedini jezik na svetu koji koristi oba pisma - i ćirilicu i latinicu.
Ćirilično pismo je zvanično pismo i za njegov današnji oblik zaslužan je upravo Vuk Stefanović Karadžić. Slova kao što su "lj", "nj", "dž", "đ" i "ć" su jedinstvena i postoje samo u srpskom alfabetu.
Godine 1814. je u Beču Vuk je objavio "Pismenicu serbskoga jezika po govoru prostoga naroda napisanu", tj. prvu gramatiku srpskog jezika na narodnom govoru. Bez obzira na nesvršenost i nepotpunost, ovo delo je značajno kao prva gramatika govora prostoga naroda. Svestan njene nesavršenosti, Vuk je prihvatio primedbe Kopitara i drugih naučnih radnika, pa je uz prvo izdanje "Srpskog rječnika" iz 1818. godine objavio i drugo, prošireno izdanje svoje gramatike. U rečniku je bilo 26.270 reči koje su se koristile u govoru naroda u Srbiji, Sremu i Vojvodini. Ovo drugo izdanje gramatike je nekoliko godina kasnije (1824) na nemački jezik preveo Jakob Grim.
Osnovna vrednost Pismenice je bilo njeno radikalno uprošćavanje azbuke i pravopisa. Vuk je u njoj primenio Adelungov princip: "piši kao što govoriš, a čitaj kao što je napisano". Vuk je smatrao da svaki glas treba da ima samo jedno slovo, pa je iz dotadašnje azbuke izbacio sve nepotrebne znakove koji su se pisali iako nisu imali svoje glasove.
Iz ovoga vidimo da je Karadžić je iskoristio Adelungov princip kao ključnu tačku u reformi jezika.
U predgovoru "Srpskog rječnika" o značaju jezika Vuk Stefanović Karadžić napisao je sledeće:
- Jezik je hranitelj naroda. Dokle god živi jezik, dokle ga ljubimo i poštujemo, njim govorimo i pišemo, pročišćavamo, dotle živi i narod, može se među sobom razumijevati i umno sajedinjavati, ne preliva se u drugi, ne propada.
Vuk je umro u Beču. Posmrtni ostaci preneseni su u Beograd 1897. godine i sa velikim počastima sahranjeni u porti Saborne crkve, pored Dositeja Obradovića.