Nju obožavaju svi Novosađani, a život joj je bio tragičan: Muž joj se samoubio, ali tu nije kraj nesrećama
Milka Marković, ćerka velike glumice Sofije Vujić iako nije rođena Novosađanka, ostala je upisana kao ponos njihovog glumišta, jer je na sceni Srpskog narodnog pozorišta sa preko 200 uloga ostavila neizbrisiv trag.
Pročitajte i:
DRUGI SRPSKI ARHIEPISKOP: Da li znate koji svetitelj je bio najodgovorniji učenik Svetog Save?
Ovaj poznati Novosađanin je bio mornar, a nakon toga mu se sudbina potpuno preokrenula
Rođena u Pančevu 1869. godine bila je jedna od najboljih srpskih dramskih umetnica i prva žena reditelj kod nas. Glumila je u Narodnom pozorištu u Beogradu i Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu.
Kršteno ime bilo joj je Milica Maksimović. Otac Aksentije bio je kompozitor i kapelnik u Srpskom narodnom pozorištu, a majka Sofija (Popović-Maksimović-Vujić) glumica u istom pozorištu.
Nakon iznenadne smrti supruga, Sofija, koja je zbog njegovog angažovanja napustila Srpsko narodno pozorište, prihvata angažman u putujućim pozorištima, a jedno vreme i u Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu.
Postavila je veliki broj predstava
Milka Marković je bila prva rediteljka srpskog glumišta. Režirala je dramu
Ljubav Ignjatija Nikolajevića Potapenka 1911. na sceni Srpskog narodnog
pozorišta u Novom Sadu. U istom pozorištu postavila je zatim oko jedanaest
predstava. Među najznačajnije uloge Milke Marković ubrajaju se: Greta (Faust), Kordelija (Kralj Lir), Ofelija (Hamlet), Julija (Romeo i Julija),
Nastasja (Na dnu), Anđelija i Majka Jugovića (Smrt majke Jugovića).
Zato je osnovnu školu Milka pohađala u mestima u kojima je sa majkom boravila, širom Vojvodine i Slavonije. Višu devojačku školu završila je 1883. u Somboru. Govorila je nemački, mađarski i francuski jezik, sa kojih je kasnije i prevodila dramske tekstove.
Od tamburice do džez priredbe: Ovo je priča o nestvarnim festivalima u Inđiji i okolini (FOTO/VIDEO)
Milica (kasnije Milka) prvi put je na scenu zakoračila u petoj godini i to 3. decembra 1874. godine, kada je briljirala u ulozi Vilhelme u komadu Vilhelm Tel.
Sa petnaest godina, posle završene više devojačke škole postaje pripravnica u beogradskom Narodnom pozorištu, gde je, za dve godine, ostvarila dvedesetak uloga. U Srpsko narodno pozorište došla je 1885. i tu ostala do kraja umetničke karijere.
Milka Marković je bila obrazovana glumica. Početkom 20. veka je, zbog usavršavanja glume i režije obilazila evropske teatre u Beču, Minhenu, Pragu, Drezdenu, Berlinu, Kelnu, Majncu, Parizu, Milanu, Rimu, Napulju, Veneciji u kojima je gledala najpoznatije glumce toga doba.
Prvi svetski rat ju je zatekao u Staroj Pazovi odakle su je ugarske vlasti, zajedno sa porodicom, internirale u Jasberenj, u Mađarskoj.
Posle rata vratila se u matično pozorište, gde je nastavila da igra i da režira. Tokom 1912. godine Milka Marković je uporno tražila penzionisanje, ali Pozorište nije odlučilo da se liši saradnje sa svojom najboljom glumicom. Prilikom podržavljenja, 1919. godine, postignut je dogovor između Društva za Srpsko narodno pozorište i predstavnika Ministarstva prosvete da država odmah preuzme i obaveze prema penzionerima SNP-a, među kojima je tada već bila i Milka.
Ova odluka je sprovedena tek krajem aprila 1925. godine. Zbog toga je Društvo, sa ispražnjenim fondovima i u to vreme bez ikakve stalne subvencije, muku mučilo da reguliše materijalni položaj penzionisanih glumaca, pa je njihove slučajeve moralo rešavati dodeljivanjem najpre jednokratnih, a kasnije mesečnih novčanih pomoći u iznosima nedovoljnim za život.
Iz penzije je Milka neko vreme putovala sa Trupom Društva za Srpsko narodno pozorište po Vojvodini, prateći na pijaninu predstave sa muzikom i pevanjem. Posle raspuštanja orkestra, jer je Društvo ostalo bez državne subvencije, kao korepetitor je uvežbavala glumce za pevačke uloge.
Krste se sa tri prsta, ali gledaju ka Vatikanu: U srcu Vojvodine grkokatolici čuvaju svoju tradiciju
Privatni život Milke Marković obeležile su tragedije: samoubistvo supruga, glumca Mihajla Markovića, za koga se udala 1888. godine kao i prerana smrt sina Stevana. Drugi sin, Dimitrije Marković, nastavio je porodičnu tradiciju te je čitav život posvetio glumi i pozorištu.
Sofija Vujić i Milka Marković su živele u kući u Dunavskoj ulici, vlasništvu Marije Trandafil koja je testamentom kuću ostavila Matici srpskoj, ali i na doživotno uživanje upravniku svojih dobara Luki Jociću, knjižaru i izdavaču. Kasnije su je Jocićeve ćerke otkupile od Matice srpske. Sofija Vujić i Milka Marković su verovatno ovde iznajmljivale stan od 1878. Sahranjene su na Almaškom
groblju. Sofija Vujić je sahranjena u grobnici I/5-658, a Milka Marković u grobnici sa Ružićima koja se nalazi na parceli V/6-27g. Kuća u kojoj su živele nije obeležena, nemaju spomenik, ni bistu. U Novom Sadu na Klisi i Vidovdanskom naselju postoje ulice koje su po njima nazvane. Predlog je da se na kući u Dunavskoj 16, postavi tabla koja će podsećati na Sofiju Vujić i Milku Marković.