Nova Crnja iznedrila je velika imena iz sveta glume, književnosti, sporta: Ovo je priča o njima (FOTO)
Opština Nova Crnja, može se pohvaliti bogatom istorijom, mnogobrojnim pravoslavnim crkvama starim i ppo više stotina godina, raznolikim kulturno-zabavnim dešavanjima, ali ono na šta su meštani naročito ponosni jesu velika imena koja su upravo ovde rođena.
Od "Boemskih dana" do Štrudlijade: Ovo je priča o festivalima u Novoj Crnji (FOTO/ VIDEO)
Sudar četiri naroda u jednom vojvođanskom selu: Ovo je priča o stanovništvu Nove Crnje (FOTO)
Georgije Đura Jakšić, srpski slikar, pesnik, pripovedač, dramski pisac, učitelj i boem, ponos je Srpske Crnje, malog vojvođanskog sela u opštini Nova Crnja. Rođen je 8. avgust 1832. godine, a preminuo u Beogradu 16. novembar 1878. godine. Uprkos tome što ga je život vodio na različite strane, on se uvek vraćao u rodnu Crnju i s ponosom isticao svoje poreklo.
Zato se danas tu nalazi i muzej posvećen ovom velikanu koji je smešten u njegovoj rodnoj kući. Pored toga, njegovi zemljaci odužili su se i organizovanjem manifestacije "Boemski dani" koja se ove godine održala 56. pu Tom prilikom se dodeljuje nagrada „Đura Jakšić“ za najbolju zbirku poezije.
OVDE SE SREĆU PRAVOSLAVLJE I KATOLIČANSTVO: Priča o najvećem duhovnom bogatstvu Žablja (FOTO)
Draga ili Draginja Karolina Gavrilović, prva srpska romansijerka koja se pre više od 120 godina još borila za emancipaciju žene i njena prava, rođena je takođe u Srpskoj Crnji i to 14. mart 1854. godine. Bila je srpska književnica i prevodilac, a govorila je srpski, mađarski i nemački jezik. Njeno delo Devojački roman iž 1889. godine smatra se prvim ženskim romanom kod Srba.
Književnošću je počela da se bavi odmah po završetku školovanja. Pisala je pesme, pripovetke, humoreske, priče, romane i prevodila tekstove sa nemačkog i mađarskog jezika. Njena prva pesma, o smrti Đure Jakšića je objavljena u novosadskom „Javoru”.
Umrla je u rodnom mestu 25. februara 1917. godine i tamo je sahranjena, u porodičnoj grobnici, a jedna ulica u Srpskoj Crnji nosi naziv u njenu čast.
Spoj Srbije i Holandije u srcu Vojvodine: Ovo je priča o vetrenjači u Ravnom selu (FOTO)
Aleksandar Zarin rođen je 1923. godine u Srpskoj Crnji, a njegovo ime ostalo je upisano u svetu slikarstva i vajarstva velikim slovima. Aleksandar Zarin autor je niza spomen bista posvećenih pesnicima. Na svoj način Zarin se odužio Branku Radičeviću, Đuri Jakšiću, Desanki Maksimović, Jovanu Jovanoviću Zmaju, Aleksi Šantiću.
Tokom života, družio se sa Skenderom Kulenovićem, Stevanom Raičkovićem i Duškom Radovićem, čije biste je takođe izradio, ali ih je za života čuvao u svom ateljeu, na Topčideru. Nakon smrti Zarina, spomenik Skendera Kulenovića postavljen je na Kozari, spomenik Dušku Radoviću na Tašmajdanu, a bista Stevana Raičkovića na Kalemegdanu.
Ponos srpske naivne umetnosti: On je podelio zlato sa Salvadorom Dalijem!
Njihov zemljak, veliko ime jugoslovenskog fudbala, Rajko Aleksić, rođen je 19. februar 1947. godine. U karijeri je promenio samo dva kluba, Vojvodinu i kasnije za francuski Lion u koji je prešao 1977. godine. Tokom svoje igračke karijere nastupao je i za reprezentaciju Jugoslavije.
Velika glumačka legenda Milenko Pavlov, još kao dečak, dok se bezbrižno igrao i provodio detinjstvo u Srpskoj Crnji, znao je da će uploviti u glumačke vode. Tada u šestom razredu osnovne škole prvi put stao je na pozornicu. Bio je sin jedinac, pa su roditelji negodovali zbog toga.
On je posle završenog zanata za preiznog mehaničara počeo da pohađa Zrenjaninski Dramski studio i završio na Fakultetu dramskih umetnosti, u Beogradu.
Kada je došao u Beograd, Milenko Pavlov učio je dve godine džez balet i moderan ples. Takođe je učio i solo pevanje, koje mu je trebalo i za glumačku karijeru. Kada je imao 19 godina osnovao je grupu sa Miloradom Grujićem koja se zvala “Ptice pevačice i cvrkućice“.
Posetite fijakerijadu u Crepaji i uživajte u magiji koju samo lipicaneri mogu da pruže (FOTO/ VIDEO)
Publika Pavlova najviše pamti i prepoznaje po ulozi Radojice Ilića u seriji “Srećni ljudi”. Ljubitelji pozorišne umetnosti imali su prilike da ga gledaju u predstavama “Kovači”, “Vesele žene vindzorske” I “Kir Janji”. Milenko Pavlov je postepeno i strpljivo učio svoj glumački zanat i pristajao na sve što su režiseri zahtevali. Glavnu ulogu glumio je u prestavi “Priča o konju” u pozorištu na Terazijama, 1986. godine. U to vreme ta predstava bila je proglašena za najbolju u Beogradu. Takođe se pamti i njegova izvedba Nušićevog dela “Parlamentarac” i Brehta predstava “Majka hrabrost i njena deca”, u kojima je takođe imao uloge u Narodnom pozorištu.