PRVA SRPSKA KRALJICA: Ana Dandolo - vladarka čiju je dušu prihvatio anđeo! (FOTO)
Treća po redu žena Stefana Prvovenčanog i prva žena koja je ponela titulu srpske kraljice bila je Ana Dandolo, unuka moćnog mletačkog dužda Enrika Dandola i kasnije majka srpskog kralja Uroša I.
Menjale su tok SRPSKE ISTORIJE, a o njima se jako malo zna - evo KO su žene u "Nemanjićima"!
Od pape Inoćentija Trećeg Stefan Nemanjić zatražio je kraljevsku krunu. Zbog protivljenja Ugarske, papa je odbio da mu dodeli kraljevsko dostojanstvo. Ali, Stefan ne odustaje. Kako je Venecija imala priličnog uticaja na političke prilike zemalja na Balkanu, Stefan se zbližio s porodicom mletačkih duždeva. Mletačka princeza Ana Dandolo postaje njegova treća žena 1207/08.
Oglasila se Sloboda Mićalović - "Nemanjići" su veoma ozbiljna serija!
Novi papa Honorije Treći poslao mu je, 1217. godine, zlatnu kraljevsku krunu. Stefan Nemanjić postao je prvi nemanjićki kralj Srbije, prvovenčani kralj. Venecijanka Ana Dandolo krunisana je zajedno sa Stefanom 1217. godine u crkvi Sv. Petra i Pavla u Rasu.
GOLA PROTERANA IZ SRBIJE: Evdokija Anđel - prelepa, neverna, grešna i šugava...
Stefanov brat Sava znao je da je ženidba s katolikinjom značila početak saradnje s papom. A kora papinog hleba je tvrda i nije za nas Srbe, govorio je najveći srpski podvižnik i bogoljubac. Ana je Stefana nagovarala da se odrekne šizme i on je načelno prihvatio da se odrekne pravoslavne vere, ali to obećanje nije ispunio.
Prvi srpski kralj i kraljica imali su sinove Predislava (kasnije arhiepiskop Sava II), Uroša (kasnije kralj Stefan Uroš I) i ćerku Renijeru.
Kraljica Ana Dandolo nadživela je svog supruga skoro pune četiri decenije. Na takav zaključak jasno upućuje čuvena freska Smrt kraljice Ane Dandolo, koja je naslikana na severnom zidu priprate crkve Sv. Trojice u manastiru Sopoćani.
Na fresci je prikazana Ana na odru u trenutku kada njenu dušu prihvata anđeo, a na njenom uzglavlju se pojavljuju Isus Hristos i Bogorodica. Oko odra je okupljen srpski dvor. Uroš je prikazan u vladarskoj odeždi sa krunom na glavi, a iza njega stoje prinčevi, Milutin i Dragutin, princeza Brnča i snaha, kraljica Jelena, koja ljubi levu ruku Ane.
Prisutan je i arhiepiskop Sava ΙΙ. Freska prikazuje da je njen sin, kralj Uroš I, i njegova deca – Anini unučići Milutin, Dragutin i Brnča prisustvovali poslednjim trenucima njenog života.
Ana je, dakle, očigledno nadživela svog supruga, koji je umro 24. septembra 1227. godine i koji je najpre bio sahranjen u Studenici, a potom mu je telo preneto u Žiču, da bi zaslugom njegovog sina kralja Uroša bilo preneto u Sopoćane.
Postavlja se pitanje kada je nastao sopoćanski živopis. Opšteprihvaćena teza je da je nastao između 1263. i 1268. godine. Tada treba smestiti i smrt Ane Dandolo.
Nesumnjivo je da je doprinos kraljice Ane bio toliki da su se srpska i mletačka porodica međusobno visoko uvažavale. Kraljica Ana umrla je (najverovatnije) 1258. godine. Sahranjena je u manastiru Sopoćani, gde se nalazi i pomenuta freska sa motivom kraljice na odru, okružene najbližima.