Himalajska mačka: Uspešan eksperiment
Dugodlaka mačka sa oznakama (colourpoint), u SAD-u je poznata kao himalajska mačka, pasmina koju je stvorio čovek dok je, tokom eksperimenata u uzgoju, nastojao da reši problem genetskih bolesti kod mačaka.
Švedski genetičar, dr. Tjebbes, je dvadesetih godina 20. veka ukrstio sijamske, persijske i birman mačke.
Potom su, u tridesetima, dva istraživača Medicinskog fakulteta na Harvardu, zaključila da je potrebno dalje ukrštanje - ovog puta sa mačkama poznatog pedigrea - kako bi se postiglo nasleđivanje odredenih karakteristika. Parili su sijamske mačke sa dimastim, srebrnim prugastim mačkama i crnim dugodlakim persijskim mačkama, ali ovog puta u namernom pokušaju da se dobije mačka sijamskog uzorka sa persijskom dlakom i tipom tela.
Prvo himalajsko dugodlako mače sa oznakama, po imenu Debutante, okotilo se 1935. U međuvremenu su drugi uzgajivači u SAD-u i Britaniji takođe eksperimentisali kako bi razvili tu pasminu prelepih mačaka.
Nazvali su je himalajska mačka, ali ne zbog bilo kakvih geografskih veza sa planinskim lancem, nego zato što se taj naziv koristi za iste uzorke boje kod drugih uzgojenih životinja, kao što su kunići. U Britaniji je pasmina prihvaćena - ali pod nazivom dugodlaka mačka sa oznakama (colourpoint) - 1955. godine, piše "Životinje.rs". Uzgoj himalajskih mačaka s pedigreom u SAD-u je ozbiljno započeo pedesetih godina 20. veka, ali budući da se uzgajivači nisu pojavljivali na izložbama, malo je ljubitelja mačaka znalo nešto više o pasmini pre 1957. kada su dve takve mačke stigle na izložbu u San Diego, u Kaliforniji, i tamo izazvale senzaciju.
Dva mačeta su predstavljena predsedniku tek utemeljenog udruženja ACFA kada se tražio status pasmine. Kada ih je ocenjivački sud video, glasali su 15 prema 1 u korist priznavanja, a priznanje CFA-e usledilo je iste godine.
Iako je to samo jedna od mnogih dugodlakih pasmina sa sijamskim uzorcima, dugodlaka sa oznakama (colourpoint - himalajska mačka), odmah se može prepoznati po širokoj glavi, malenim ušima sa zaobljenim vrhovima, kratkim, debelim i snažnim nogama, čupavom repu, kratkom nosu i dugoj, gustoj i svilenkastoj dlaci. Sudije idealnim smatraju guste oznake i svetle boje tela, ali duga dlaka himalajskoj mački ne dopušta istu gustinu boje oznaka kakvu vidimo kod sijamskih mačaka. Razlog tome je činjenica da sijamski uzorak zavisi od temperature.
Budući da je dlaka himalajske mačke duža, hvata više vazduha nego polegnuta kratka dlaka sijamske mačke, a to slabi boju oznaka. Maska odrasle dugodlake mačke sa oznakama - himalajske mačke pokrivaće lice, ali se ne bi smela pružati preko ostatka glave - iako mužijaci imaju veće maske od ženki.
Tokom rane istorije pasmine, neka su udruženja priznavala samo određene boje, ali danas se kod te egzotične i lepe pasmine priznaju oznake crne, plave, čokoladne, ljubičaste i crvene (plamen) boje, i sve boje kornjačastih oznaka i sve boje prugastih oznaka.
U nastojanju da se stvori jednobojna čokoladna dugodlaka, ukrštale su se dugodlake sa oznakama/himalajske sa burmanskim mačkama. Tako dobijeni potomci razvili su se u pasminu koja se danas zove tiffannie.