Sasekski španijel: Gegajući slatkiš
Nastala u 19. veku ukrštanjem različitih španijela, među kojima je i klamber španijel, ova pasmina je zvanično priznata 1885. godine. Sasekski španijel je energičan, živahan i aktivan, a odlikuje se karakterističnim gegajućim hodom i glasnim lavežom. Ima široku lobanju sa razvijenim potiljkom, blago ispupčenim između ušiju.
Širok nos sa otvorenim nozdrvama je jetreno smeđe boje. Vilice su makazaste, sa snažnim zubima. Sasekski španijel ima krupne oči, boje lešnika. Uši su debele, u obliku lista i vise uz glavu. Vrat je snažan i blago savijen, ukrašen okovratnikom. Prednje noge su dosta kratke. Grudni koš je dubok, a leđa i slabine mišićavi. Nisko postavljen rep, prekriven dlakom ne sme biti podignut iznad leđa. Skraćuje se na dužinu od 12,5 do 17,5 cm.
Sasekski španijel zahteva svakodnevnu fizičku aktivnot, ali se njihove potrebe mogu zadovoljiti dužom šetnjom na povocu ili kraćem skakutanjem u dvorištu. Ukoliko ima šansu Sasekski španijel, rado će duže istraživati teren. Sasekski španijel može živeti napolju u umerenim klimatskim uslovima, dokle god imaj toplu postelju, ali bi generalno bilo bolje da živi u kućii, sa stalnim pristupom dvorištu, piše "Životinje.rs". Njihova dlaka zahteva četkanje dva do tri puta nedeljno, kao i šišanje na nekoliko meseci.
Sasekski španijel se pominje u sportskim publikacijama iz 1820. godine, u kontekstu dobrih radnih pasa. Njihovo ime je nastalo po imenu oblasti Saseks, u Engleskoj, domovini prve bitne odgajivačnice (osnovane 1795. godine) ovih malih kopnenih španijela. Rasa je uskoro postala poznata na imanjima Saseks okruga. Sasekski španijeli bili su vešti kao lovački psi, ne preterano brzi, ali sa jako dobrim njuhom i sposobni da bučno preuzmu akciju kada im to njuh naloži.
Ova druga odlika je negativno uticala na rasu u terenskim takmičenjima u ranom 20. veku, kada se tihim lovcima davala prednost. Pored toga, američki lovci su često preferirali brze lovce. Iako je jedna od prvih deset registrovanih rasa Američkog kinološkog kluba, i iako je među najranijim rasama koje su učestvovale u izložbama pasa, sasekski španijeli nikada nisu bili posebno popularni kao izložbeni psi.
Verovatno je to jedan od razloga što su bili prilično blizu istrebljenja u toku 20. veka. U jednom trenutku je bilo svega nekoliko primeraka rase da je ukrštanje praktikovano kako bi se održale poželjne karakteristike rase, a neke od njih i poboljšale. Godine 1954. su načinjena uspešna ukrštanja sa klamber španijelima kako bi se proširio genetski sklop. Ipak, rasa sasekski španijel je i dalje među najređim rasama Američkog kinološkog kluba.
• Porodica: Cunjavci i aporteri
• Zemlja porekla: UK/Engleska
• Godina porekla: 1800.
• Prosečna veličina mužjaka: visina: 32-40 cm, težina: 15-23 kg
• Prosečna veličina ženke: visina: nešto manja od mužjaka, težina: Nešto lakša od mužjaka
• Drugi naziv: Saseks
• Životni vek: 12 – 14 godina
Pogledajte i: Norveška šumska mačka: Miljenica vikinga
Bernandinac: "Svetac" pseće vrste