Beograd uskoro bogatiji za još jedan spomenik!

Kako je najavljeno, spomenik bi trebalo da bude podignut u beogradskom parku Mala zvezda, na uglu ulica Andre Nikolića i Petra Čajkovskog, na Senjaku.

Isidora Sekulić, koja je u veći deo života provela u Beogradu, rođena je februara 1877. u Mošorinu, u Bačkoj, u porodici opštinskog beležnika. Detinjstvo je provela u Zemunu, završila je Višu žensku školu u Novom Sadu, Učiteljsku u Somboru i Viši pedagogijum u Pešti. Radila je u školama u Pančevu, Šapcu, a od 1909. je u Beogradu, gde četiri godine kasnije izlazi prva njena knjiga "Saputnici". U vreme balkanskih ratova, sa suprugom putuje u Norvešku, da bi se potom javila antologijskim "Pismima iz Norveške". Doktorirala je u Berlinu. Za vreme Drugog svetskog rata objavljene su tri njene knjige, a posle oslobođenja objavljeni su: "Zapisi o mome narodu" (1948), "Njegošu knjiga duboke odanosti"(1951), "Govor i jezik kulturna smotra naroda"(1956) i "Mir i nemir" (1957). Bila je plodan literata i esejista, retke erudicije i istančanog izraza, znalac niza jezika. Za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije izabrana je 1939. a za redovnog člana SAN (danas SANU) novembra 1950. godine. Umrla je 5. aprila 1958. godine i sahranjena je na Topčiderskom groblju, skromno kao što je i živela. Opština Savski venac dodeljuje književnu Nagradu Isidora Sekulić, od 1967. godine.

Ime ove književnice nosi biblioteka u beogradskoj opštini Savski venac, a u Novom Sadu postoji gimnazija nazvana po njoj. Osnovne škole u Beogradu, njenom rodnom Mošorinu, kao i u Šajkašu i Pančevu ponele su njeno ime. Ime Isidore Sekulić nose i ulice u beogradskoj opštini Voždovac, u Somboru, Pančevu, Novom Sadu, Kruševcu, Staroj Pazovi, Subotici, Jagodini, Podgorici.

U Univerzitetskoj biblioteci u Beogradu nalazi se njena lična biblioteka, rukopisna zaostavština, nešto nameštaja i umetničkih slika, smeštenih u Spomen sobu Isidora Sekulić, u skladu s njenom ličnom željom.