Bitka kod Morvala
Bitka za Morval, koja je trajala od 25. do 28. septembra 1916. godine, počela je kao saveznički napad u toku velike bitke na Somi. Napad je predvodila britanska Četvrta armija kod sela Morval, Gudekort i Lesbuf koje je držala nemačka 1. armija. Napad je takođe predstavljao vrhunac bitke kod Fler-Korseleta (od 15. do 22. septembra), koja je imala za cilj da preseče nemačke linije artiljerijskom vatrom kako bi se kasnije mogla iskoristiti konjica. Do kraja napada, Komble, Morval, Lesbuf i Gudekort su osvojeni, a napad je naneo velike žrtave Nemcima.
Nakon prethodnih napada u okviru bitke na Somi, 12. i 15. septembra, komandati savezničkih armija na terenu, Ferdinand Foš i Daglas Hejg, nastojali su da destabilizuju nemačke snage kroz niz manjih operacija, dok su se pažljivo spremali za sledeći veliki napad. Uz to, napredovanje francuske Šeste armije ka istoku i severoistoku fronta diktiralo je tempo operacije.
Planirani napad je zakazan za 21. septembar, ali je loše vreme primoralo saveznike da napad odlože do 25. septembra.
Plan
Foš je nameravao da pokrene francuski napad sa planine Sveti Kventin, istočno od Some, kod naselja Komble, gde su se francuske trupe graničile sa britanskom Četvrtom armijom. Bitka na Somi videla je prvu upotrebu tenkova, pa je i za ovu operaciju razmatrano isto oruđe. O njihovoj upotrebi se razmatralo na konferenciji 19. septembra. Međutim, poteškoće u njihovom skrivanju do samog početka napada, navelo je komandante na odluke da ih ipak zadrže u rezervi, ali takođe u pripravnosti, kako bi pomogli u krajnjem napadu na ciljana sela.
Britanci su se složili sa francuskim zahtevom o popodnevnom napadu, što je značilo da će konačno bombardovanje biti održano po danu, iako je praksa bila da se bombardovanja vrše tokom zore, kako bi se izbeglo da pešadija, koja je trebala da krene u juriš, čeka predugo na liniji fronta, gde su bili ranjivi od nemačkog kontra-bombardovanja. Sama pozicija britanskog nastupanja bila je na istočnoj strani Bazentinskog grebena, koji se prostirao severozapadno od Some do kotline koja je gledala na severoistočni deo Komblea.
Napad
Savezničke divizije predviđale su jak nemački otpor. Tri ciljane linije napada na frontu od 1.400 m su postavljene: zelena linija od 460 m zapadno od Lesbufa, braon linija od raskrsnice južno od Lesbufa duž zapadne ivice sela i plava linija, istočno od seoskog puta Lesbuf-Le Transloj.
Bitka je postala značajna anglo-francuska pobeda iako tenkovi na kraju nisu korišćeni u planiranom napadu Četvrte armije, što je omogućilo kontinuirani baraž savezničke artiljerije po nemačkim pozicijama kako su savezničke trupe napredovale. Štaviše, uspešno je angažovana konjica koja je osvojila važne taktičke ciljeve što je smanjilo gubitke pešadije na samo 5.000 ljudi u deset britanskih divizije koje su bile angažovane.
Francuski napadi na jugu, iza Komblea, doneli su manji napredak na frontu od očekivanog, zbog jako teške nemačke artiljerijske vatre. Dopuna svežih trupa u nemačkoj vojsci, tokom cele kampanje na Somi, nije dovela do boljih rezultata nemačke vojske, koja izgubljenu teritoriju nikada nije povratila.
Žrtve
Tokom 2. oktobra, general Hejg je izneo procenu prema kojoj je do 25. septembra bilo 19.025 žrtava u Četvrtoj armiji i u rezervnom sastavu. S druge strane, nemačka Prva i Druga armija izgubila su oko 135.000 ljudi tokom borbi u septembru, što je bio najteži mesečni gubitak nemačke vojske u ratu.