JEDNOM BRAĆA: Savez američke vlade i italijanske mafije 40-ih

Sedmog decembra 1941. carska japanska avijacija izvršila je iznenandni napad na američku vojnu bazu u Perl Harburu na Havajima. Amerika je bila u šoku, mada kuloarima istorijske nauke kolaju priče da je šef FBI, Edgar Huver, znao za predstojeći napad.

Prvobitnu nevericu u javnosti smenio je bes i želja za osvetom, ali se u vrhu američke države javila i bojazan da bi nešto slično Nemci mogli da probaju na istočnoj obali. Možda ne klasičan napad, ali sabotaže i druga izazivanja štete su bila smatrana realnom mogućnošću. Tražeći način da preduprede tako nešto, operativci američkih bezbedonosnih službi dobili su odrešene ruke da stupe u dodir sa vođima italijanske mafije koji su imali razgranatu mrežu saradnika koja je znala svaku tajnu njujorškog i podzemlja drugih gradova na Atlantiku.

U to vreme, u Italiji je na vlasti Benito Musolini koji se hvalio da je poredak koji je izgradio - fašizam - iskorenio kriminal, pa i sicilijansku mafiju. Istina je bila drugačija, mafija se povukla u dublju ilegalu, ali je i dalje vedrila i oblačila najvećim ostrvom Sredozemlja.

Pomerimo sat malo unapred. Kraj je 1942. Nemačka više nije pretnja američkom tlu. Štaviše, saveznička vojska nalazi se u Severnoj Africi i privodi kraju čišćenje regiona od vojnika sila Osovine. Koliko sledeće godine, Saveznici planiraju iskrcavanje na Siciliju i tada na scenu nanovo stupa dogovor sa italijanskom mafijom sa one strane bare.

Čarls Lućano Laki nalazi se u zatvoru. Američka vlada gazi preko moralnih principa "zarad većeg dobra" i od njega, posle pomoći u sprečavanju sabotaža na istočnoj obali, traži novu uslugu. Treba im saradnja sicilijanske mafije kako bi ostrvo što lakše palo pred invazijom. A Vašington je vrlo dobro znao da Lućano ima jake veze sa ostrvom iz domovine.

Lućano je pristao i Sicilja je pala za sedam dana iako ju je branilo 200.000 Musolinijevih boraca i još 60.000 Nemaca. Dakako, protivnici se nisu poklonili i podigli ruke u vis. Borbe su bile ogorčene: Saveznici su imali 24.000 mrtvih, ranjenih i zarobljenih, a vojnici Osovine preko 150.000.

Jedan od vođa sicilijanske mafije kojoj su Amerikanci doturali "oružje, streljivo i ostale potrepštine" bio je mladić koga je Lućano spasao električne stolice u SAD. On je uspeo da vojnicima Saveznika dobavi raspored brodovlja Osovine u Sredozemlju, ukravši ga iz italijanske pomorske komande na Siciliji. Takođe, lokalna mafija pomogla je invaziju Amerikanaca tako što je minirala puteve, mostove i ostale komunikacije u vreme napada.

Četiri dana od početka napada, američki avion proleteo je sredinom ostrva sa zakačanom zlatnom zastavom na kojoj je bilo izvezeno slovo L. Posada je izbacila vreću u dvorište lokalnog mafiosa u kojoj je bila zlatobojna svilena maramica sa istim dezenom koji je značio da je Laki Lućano odobrio kontakt. Par dana kasnije, navodno, kada su Amerikanci prišli položajima osovinskih snaga, dve trećine italijanskih vojnika je dezertiralo zbog intervencije mafije.

Iako zvanična dokumenta iz tog doba demantuju teoriju o saradnji sa mafijom, legenda ne prestaje da orbitira, ponajviše na Siciliji. Ono što je pomoglo tako uverenje je sledeće: prvo, Laki Lućano je 1946. isporučen Italiji, što je doživljeno kao protivusluga za pomoć u ratu od onih koji podržavaju priču. Drugo, kako su Saveznici razbili fašistički aparat na ostrvu, prazninu je popunila mafija, što su mnogi doživeli kao pomoć čuvenoj organizaciji poznatoj po strogo poštovanom zakona ćutanja.

Ostaju nam memoari kako pripadnika mafije, tako i operativaca američke službe kao svedočanstvo o saradnji koja je delimice uticala na konačan ishod rata. Koliko tačno, to se ne da izmeriti. Ipak, samo postojanje sprege između dva suprotna sveta potvrda je da u životu ništa nije datost, da nema večitih pravili i večnih zakona.