Bio je prvi Srbin koji je stekao diplomu građevinskog inženjera, a projektovao je 12 armirano-betonskih mostova preko Timoka
On je prvi Srbin koji je stekao diplomu građevinskog inženjera Beč, 1902. godine na temu "Proračun čeličnog mosta". Takođe je i naš prvi doktor građevinskih nauka Beč, 1904.godine tema "Teorija linije pritiska". Nakon stečenog doktorata Milanković se zapošljava u tada čuvenoj firmi "Betonbau" u Beču gde je razvio novi sistem izrade tavanica koji je postao poznat kao "Sistem Milanković - Krojc", i koji je primenjen na više poznatih objekata širom bivše Austrougarske.
Prvi projekat u firmi barona Pitela bilo je fabričko postrojenje u Sankt – Peltenu, gde je na 15000 m2 trebalo uraditi rekonstrukciju krova, pri čemu nisu postojale matematičke formule na osnovu kojih bi se mogle odrediti dimenzije armiranih greda i nosećih ploča.Milanković primenjuje prvi put dvostruko armirane betonske preseke za koje je izveo i osnovne jednačine. U to vreme armirani beton je bio nov građevinski materijal i Milanković je bio među prvim stručnjacima koji su uveli matematičko modelovanje, napustivši dotadašnji grafički način projektovanja.
Patentirao je novi tip rebrastih armiranobetonskih tavanica i objavio prvu raspravu o armiranom betonu pod nazivom "Prilog teoriji armirano- betonskih nosača" i sledeću "O membranama jednakog otpora" gde je uvrdio da je idealan oblik rezervoara za tečnost čiji zidovi imaju jednaku čvrstoću – oblik vodene kapi.
Zatim je učestvovao sa statičkim proračunima i radom na terenu u izgradnji ukupno deset hidrocentrala, mostova, akvadukta, vijadukta…Imao je šest odobrenih i štampanih patenata od velikog teorijskog i praktičnog značaja.
1909. godine prihvata poziv da preuzme katedru primenjene matematike na Beogradskom univerzitetu jer mu taj poziv daje više slobode za bavljenje naučnim istraživanjima i mogućnost da ostvari svoj cilj – da postane priznati naučnik na korist srpskog naroda.
Iako je krenuo putem izučavanja nebeske mehanike i problema ledenih doba, svoju graditeljsku delatnost u Srbiji krunisao je projektovanjem devetnaest armirano-betonskih mostova preko reke Timok, na izuzetno teškim terenima, kojima i danas prolazi pruga Niš -Knjaževac, objektima za potrebe Komande vazduhoplovstva, Kovnice novca na Topčideru i mnogim drugim građevinama. Pred kraj svog stvaralačkog delovanja spojio je građevinarstvo sa svojim snom o putu ka vasioni. Postavio je pitanje do koje visine bi današnje građevinarstvo moglo da sazida Vavilonski toranj?
Matematičkim putem je teorijski dokazao da bi ta građevina bila od armiranog betona, izgleda rotacionog tela promenljivog preseka. Zgrada bi imala bazu poluprečnika 112,84 km i visinu od 21646 m. Pošto građevina zadire u Zemlju za 1,4 km, iznad površine Zemlje imala bi visinu od 20,25 km. Građevina bi unutra imala šupljinu oblika vertikalnog kružnog valjka poluprečnika 10m. Njena uloga je dvojaka: u toku gradnje bi služila za transport materijala i postavljanja oplate a posle izgradnje da omogući saobraćaj u zgradi. Na samom vrhu, prstenasti zid bi imao debljinu 25cm i na njemu bi bila široka platforma za meteorološku i astronomsku opservatoriju.Do tih nebeskih visina bi, teorijski, stigla današnja građevinska statika.
Milutin Milanković je bio neobično umna i svestrana ličnost i njegov doprinos čovečanstvu je nemerljiv.