RETKO VIĐENE FOTOGRAFIJE PATRIJARHA IRINEJA: Ovako je izgledao kao mlad (FOTO)
Juče je došlo do pogoršanja opšteg stanja Njegove Svetosti Patrijarha srpskog gospodina Irineja, kao posledica COVID 19
Patrijarh Srpski Irinej preminuo je danas u VMC Karaburma.
Juče je došlo do pogoršanja opšteg stanja Njegove Svetosti Patrijarha srpskog gospodina Irineja, kao posledica COVID 19.
Podsetimo, srpski patrijarh Irinej primljen je 5. novembra u Vojno medicinski centar na Karaburmi u Beogradu. Dan ranije, konstatovano je da je pozitivan na korona virus.
DOSAD NEVIĐENA FOTOGRAFIJA POKOJNOG PATRIJARHA: Irinej sedi sa svojom majkom i osmehuje se (FOTO)
OVDE JE PATRIJARH PROVEO 35 GODINA: Saborna crkva u Nišu bila je dom njegovoj svetosti! (VIDEO/FOTO)
"I DAN DANAS GA ZOVEM BATO" Patrijarhova snaha dan pre smrti Irineja govorila o SEĆANJIMA koja je vežu za njega
Njegova Svetost Patrijarh Srpski gospodin Irinej rođen je 28. avgusta 1930. godine u selu Vidova kod Čačka od oca Zdravka i majke Milijane (kasnije monahinje Nine). Na krštenju je dobio ime Miroslav. Godine 1937. ostao je bez oca, koji je tragično skončao svoj život, nakon čega sa majkom i porodicom kao dete često odlazi u manastir Preobraženje u Ovčarsko-kablarskoj klisuri.
U manastir odlazi kao gimnazijalac u vreme okupacije, a kao manastirski poslušnik završava u Čačku Gimnaziju. Godine 1948, sa blagoslovom vladike Valerijana Stefanovića administratora Eparhije žičke, upisuje Bogosloviju Svetih Kirila i Metodija u Prizrenu. Po završetku Bogoslovije 1951. godine upisuje Bogoslovski fakultet u Beogradu na kome je diplomirao 7. februara 1958. godine. Nakon odsluženja vojnog roka 1959. godine biva postavljen od Svetog sinoda za suplenta Bogoslovije u Prizrenu.
Oktobra 1959. godine, pre odlaska u Prizren, prima monaški postrig u manastiru Rakovica i dobija monaško ime Irinej. Zamonašio ga je Patrijarh German Đorić, administrator Žičke eparhije, čiji je klirik bio. Već 24. oktobra rukopoložen je za đakona, a 27. oktobra za sveštenomonaha u Crkvi Ružica u Beogradu. U Bogosloviji je radio do 1968. godine.
Kao stipendista Svetskog saveza crkava od 1962. do 1963. godine boravi na postdiplomskim studijama u Atini, gde izučava Sveto pismo. Po povratku iz Grčke 1968. godine biva postavljen za v. d. upravnika Monaške škole u manastiru Ostrog. Ova Monaška škola radila je od 1967. do 1977. godine, nedaleko od donjeg Ostroškog manastira, na lokalitetu Brina u starom konaku, a preseljena je 1977. godine u manastir Krka u Hrvatskoj. Ova škola odigrala je važnu ulogu u obrazovanju sveštenika i sveštenomonaha u Crnoj Gori, jer je Bogoslovija na Cetinju nakon Drugog svetskog rata prestala da radi.
Nenametljive prirode, vladika Irinej započeo je svoj pastirski rad bez velike pompe, u tišini i predanoj posvećenosti. Njegova skromna ličnost, ali i mudar odnos prema okruženju i vešta hrišćanska diplomatija dovela je do toga da period njegovog stolovanja Eparhijom niškom ostane upamćen kao period velike gradnje. Teška vremena, političke prilike, društvene okolnosti, siromaštvo i nezainteresovanost koja je postojala u drugoj polovini HH veka nisu mogli da spreče materijalni i duhovni preporod, izgradnju i obnovu.
Kako nikada nije voleo da ističe sebe i svoj rad, podaci o njegovim aktivnostima i delatnostima nisu ostale u velikoj meri zabeležene u crkvenoj periodici, medijima ili štampi. Zbog toga je veoma teško rekonstruisati najvažnije događaje iz vremena njegove arhipastirske uprave. Vladika Irinej obilazi prostranu Nišku eparhiju, bogosluži, rukopolaže, postavlja sveštenike i sveštenomonahe.
U vreme vladike Irineja, pri manastirima podižu se novi konaci i ekonomske prostorije, a mnogi manastiri se obnavljaju. U poslednjem ratu, sa manastirima i crkvama, sveštenstvom i monaštvom angažovao se na zbrinjavanju izbeglica sa Kosova i Metohije. U vreme rata, Bogoslovija Svetih Kirila i Metodija morala je napustiti Prizren.
Svoje utočište pronašla je u pastirskom zagrljaju vladike Irineja i ljubavi Hilandaraca, koji zajedno u kompleks Hilandarskog metoha primaju izbeglu Bogosloviju. U periodu od 2001. do 2005. godine, u kompleksu Metoha podignuta je velelepna zgrada sredstvima Zadužbine Sime Andrejevića Igumanova Prizrenca.