U SUSRET NAJRADOSNIJEM HRIŠĆANSKOM PRAZNIKU: Vaskrs ili Uskrs, Hristos vaskrse ili voskrese - šta je pravilno reći?
Jezička nedoumica koja muči mnoge
Uskrs je među vernicima poznat kao najveći hrišćanski praznik, a među filolozima i ljubiteljima jezičkih nedoumica kao dan kad se pokreće najviše rasprava oko toga kako se šta kaže.
SUTRA JE NAJLEPŠI HRIŠĆANSKI PRAZNIK: Ne zaboravite venčić i zvonce za svoje mališane ali i grančicu ovog drveta
KO KAŽE DA JE PAS ČOVEKOV NAJBOLJI PRIJATELJ: Kud Miladin, tu i njegov petao - njegovo jedino i odano društvo
PRIČA O BAKI DESI RASTUŽILA JE CELU SRBIJU, SADA DOBIJA NASTAVAK! Pojavila se Nađa i nudi joj da postane deo porodice
Hristos voskrese, Hristos vaskrse, Hristos vaskrs, Hristos vaskrese ili Hristos voskrse - znate li šta je pravilno?
Da rešimo odmah sve dileme, ono što je najvažnije jeste da čestitate iskreno. Takvu čestitku prihvatiće svaki istinski vernik, kako god da ste je formulisali, pa makar to bilo i "zapadnjački", odnosno "katolički" - srećan Uskrs.
Svi drugi oblici su nastali pod uticajem kulturnih i vremenskih tradicija koji su se ukrštali na ovim prostorima, pa je tako "Uskrs" srpsko narodno ime, Vaskrs stari srpski književni i crkveni naziv, a Voskresenije današnje srpsko crkveno.
Ali šta na sve ove nedoumice kaže gramatika?
Prema opšteprihvaćenom rečniku Matice srpske, najpravilnije bi bilo reći: "Hristos vaskrse", međutim, sasvim je u redu i "Hristos voskrese".
Kako je onda nastala najveća jezička dilema u Srblja - Vaskrs ili Uskrs? Da krenemo ispočetka…
Izvorni oblici reči kao što su Vaskrs, Vaskrsenije, Vaskrsnuti, Vaskrse potiču iz starog srpkog crkvenog i književnog jezika. Ove reči u prevodu označavaju uskrsnuće, odnosno ustajanje iz mrtvih i ponovno oživljavanje.
Takozvani srpskoslovenski jezik, odnosno srpska redakcija staroslovenskog jezika, nastala je u vreme kada su Srbi primili slovensko bogosluženje i slovensku pismenost, tokom 10. veka. Od tada pa do prvih decenija 15. veka, Srbi su pomenute reči izgovarali sa poluglasnikom iza početnog "V", a od 15. veka pa nadalje izgovaraju ih sa "A". Dakle to je reč Vaskrs.
Negde od sredine 18. veka do danas ruskoslovenski jezik se upotrebljava u Srpskoj pravoslavnoj crkvi kao zvaničan crkveni jezik. U tom crkvenom jeziku reči o kojima govorimo izgovaraju se na ruski način, sa "O" u prvom slogu, Voskresenije, Voskresnuti, Voskrese.
Reč Uskrs, s druge strane, pripada srpskom narodnom jeziku, u kojem je u veoma davno vreme početno "U" dobijeno od starog početnog "V".
Da je razlika između reči Uskrs i Vaskrs zapravo političkog karaktera piše u Srpskom jezičkom priručniku, čiji su autori Pavle Ivić, Ivan Klajn, Mitar Pešikan i Branislav Brborić. Tu kaže da postoji veliki broj hrvatskih reči čije preuzimanje ne dolazi u obzir, ali i da je broj takvih reči donekle i veštački povećan poslednjih godina, politički motivisanim (mada sasvim nenaučnim) tvrdnjama da je tobože "domovina" hrvatski, a samo otadžbina srpski, ili da "hrvatske" oblike Uskrs, uskršnji treba zameniti "srpskim" Vaskrs, vaskršnji.
Ipak, u Pravopisu srpskog jezika piše da, iako se obe reči koriste u srpskom književnom i narativnom izrazu, izvesne razlike postoje. One su stilskog karaktera, pa je tako prefiks "vas" svečaniji, a prefiks "us" pripada stilski neutralnom standardu.
Tako da je potpuno ispravno i u duhu našeg srpskog jezika i pravoslavlja čestitati i Usrks, kao i Vaskrs.