Graditelj Novog Sada: Predstavljamo vam čoveka koji je tvorac građevina koje su postale simbol grada
Impozantne tvorevine
Postoje neke građevine u Novom Sadu, koje svojim izgledom i značajem i Novosađanima, ali i turistima predstavljaju gotovo simbole, ono po čemu se ovaj grad prepoznaje.
U Bačkom Petrovcu imate mesta koja će vas vratiti nekoliko decenija unazad (FOTO)
Jedna od impozantnijih tvorevina po kojima je Novi Sad poznat jeste Gradska kuća koja je sedište gradonačelnika ovog grada.
Zanimljivo je i da se iz ove zgrade upravlja tek nešto više od 100 godina, ali sama institucija Magistrata stara je koliko i status slobodne kraljevske varoši, od 1748. godine.
Međutim, da li znate ko je tvorac ove prelepe građevine?
Malo koji Novosađanin nije čuo za ovog arhitektu, koji je zaslužan za Gradsku kuću. U pitanju je Đerđ Molnar.
Đerđ Molnar rođen je u Budimpešti gde je izučio graditeljski zanat.
U Novi Sad je došao neposredno posle bombardovanja grada, prvenstveno privučen poslom oko velike obnove grada koja je usledila tokom 1850-ih godina.
Već 1850. godine, Molnar kao građanin Novog Sada podiže svoju kuću na Trifkovićevom trgu koja i danas postoji.
Izgradio je na desetine prizemnih i spratnih kuća u samom centru grada, a prva velika građevina na kojoj radi bila je Reformatorska crkva, koju podiže po projektu budimpeštanskog arhitekte i sveštenika Manjuia Imrea.
Narednih decenija Molnar će podići više značajnih gradskih objekata: Bolnicu (1867-1871), Srpsku osnovnu školu (1871-1874), Građansku dvoranu, prvu zgradu SNP-a (1871), Gradsku klanicu (1882), uključujući i prvu zgradu pozorišta. Danas postoji jedino Miletićeva škola u porti Nikolajevske crkve.
Tokom poslednje decenije XIX veka Molnar projektuje i gradi svoja životna dela ujedno i najvrednije gradske građevine s kraja veka: Gradsku kuću (1893-1895) i Katoličku crkvu (1892-1895).
Oba objekta podignuta su u kitnjastom eklektičkom stilu: Gradska kuća u neorenesansnom a Katolička crkva u neogotičkom maniru.
Gradska kuća urađena je u neorenesansnom stilu, i završena je krajem 19. veka, a predstavlja i jedan od simbola Novog Sada i turističku atrakciju.
Molnar je, između ostalog bio i suvlasnik fabrike za proizvodnju građevinskog materijala, dugogodišnji predsednik novosadskog udruženja zanatlija i član više odbora za gradnju. Njegove građevine karakteriše solidna tehnička izvedba i jednostavan, eklektički stil, karakterističan za graditeljstvo južnih provincija.