ROĐENI VOĐA, SA VOJNIM VASPITANJEM U DUHU VOJVODA MIŠIĆA I PUTNIKA: Srpski oficir bez mrlje u ratničkoj karijeri
Rođeni vođa. Autoritativnog izgleda i glasa, hrabar, obrazovan, sa vojnim vaspitanjem u duhu vojvoda Mišića i Putnika - ako ne najbolji, on je bio jedan od najboljih srpskih komandanata u Drugom svetskom ratu.
ZNAČAJAN DOKUMENT ZA PREKRETNICU U SRPSKOJ KNJIŽEVNOSTI: Zbog njega je Vuk Karadžić Srbiju učinio ponosnom
DA LI STE NEKADA ČULI ZA CARA MAKRINA? Ogromna bista sa njegovim likom je pronađena u jednom srpskom selu
KAKO SU SRBI MENJALI SVET? Za neke od PRONALAZAKA niste ni sluteli da su dela naših naučnika!
Ko je bio Dragoslav Račić?
Dragoslav Račić je rođen u selu Godačica, u čijem se ataru Gledićke planine spuštaju u Gružu. Njegovo kršteno prezime je Miletić. Po pradedi Radoslavu-Rači, svom najčuvenijem pretku, uzeo je prezime Račić.
Posle završene osnovne škole u Godačici, upisali su ga u Kragujevačku gimnaziju. U Kragujevcu, Dragoslav Miletić se više provodio sa društvom nego što je učio, pa je izgubio jednu godinu.
Roditelji su smatrali da je njihovom sinu potrebna čvrsta ruka, pa su ga, posle završenog šestog razreda gimnazije, 1926. godine upisali na Vojnu akademiju u Beogradu. Kao jedan od najboljih pitomaca u klasi, upućen je na dvogodišnju specijalizaciju u Francusku, gde je završio postdiplomske studije. Po struci je bio artiljerijski kapetan prve klase. Službovao je u Sarajevu, Skoplju, Aleksincu, Mariboru i Ljubljani.
Bio je hrabar, disciplinivan i mudar oficir. Jedan od retkih oficira bez mrlje u svojoj ratničkoj karijeri.
Njemu nije pripisivana saradnja sa okupatorom, izdaja, dezerterstvo, niti bilo šta slično.
Posebno je zanimljivo nadmudrivanje Nemaca na Ceru kojih je bilo 5 puta više i koji su imali vatrenu nadmoć (avijacija, tenkovi, haubice):
"Nemačkoj zabuni doprineo je iskusni artiljerac Račić; pošto je imao nemački raketni revolver, počeo je da ispaljuje pogrešne znake nemačkoj artiljeriji, tako da je ona otvorila vatru na položaje samih Nemaca! Dok zabuna nije rešena nemci su pretrpeli znatnu štetu od dejstva sopstvenih tobdžija."
Nakon ovog događaja, Nemci u posebno skreću pažnju na borce okupljene oko Račića.
"Ne boj se, gađa jedan od hiljadu!" - u smislu da pogađa jedan od hiljadu metaka koje neprijatelj ispali.
Tri puta prelazio preko Drine i spašavao civile sa one strane reke. Kasnije je ta zasluga pripisivana uz druga imena. Svaki Račićev prelazak preko Drine, iako je tokom sva tri prelaska cilj bio borba protiv ustaša i Nemaca, komunisti su smatrali kao opasnost za širenje njegovog pokreta. Zato su napadali Račićeve jedinice s leđa, dok su se one borile protiv ustaša. Tako je oko 300 Račićevih vojnika, podoficira i oficira, u okolini Drine stradalo od komunističkih napada s leđa. To je jedan od razloga što i danas istoriografija u Srbiji ne beleži detalje o Račićevim prelascima preko Drine.
Kako je bio vaspitan, svedoči pismo koje je Račić poslao roditeljima 27. maja 1944. godine:
"Mili i dragi moji, živ sam, zdrav sam i još uvek sposoban za hajdukovanje i odbranu srpskog roda i imena. Dok god budem mogao mrdati ja ću ostati Srbin i boriću se za srpsku stvar, a vas molim pomozite tu borbu koliko vam je u mogućnosti."
Račić je bio rođeni vođa. Autoritativnog izgleda i glasa, hrabar, obrazovan, sa vojnim vaspitanjem u duhu vojvoda Mišića i Putnika - ako ne najbolji, on je bio jedan od najboljih srpskih komandanata u Drugom svetskom ratu.
Kada je čuo za pukovnika Dragoljuba Mihailovića, stupio je u njegovu vojsku. Mihailović je ovlastio Dragoslava Račića da nastavi sa organizovanjem vojske u Podrinju, s tim što je njegova glavna aktivnost imala da bude u pomaganju ustanicima s one strane Drine, koji su, pod komandom majora Jezdimira Dangića, vodili borbu protiv ustaša. Račić je leta 1941. prelazio Drinu. Napadao je ustaše, ali i nemački garnizon u Zvorniku. On je prvi ravnogorski komandant za kojim su Nemci raspisali poternicu.
Dragoslav Račić je sa Nikolom Kalabićem i Neškom Nedićem u Mihailovićevo ime 11. avgusta u Topoli pregovarao o zajedničkoj borbi protiv partizana. Najvažniji uslovi za saradnju su bili da Mihailović ostane lično u ilegali i da pokret Draže Mihailovića ne bude odenut u nemačke uniforme.
U Ljuboviji je pokrenuta inicijativa za otkrivanje groba majora Račića. Na planini Bobiji u selu Savković 2003. godine podignut je spomenik Dragoslavu Miletiću Račiću.